De Poriomaan

is de spiegel van dit blad een plas
die drinken laat en dorst laaft
met letters,tekens,tekstuele bellen...

of komt deze pen te vertellen
over lucht die liegt en licht
dat dicht ?



ochtendazuur

het ontwaken:
een palet vol
concerto en gekakel

met binnen handbereik
het kille licht
van dageraad

onderhuids
ademt een trein
in de hals van het bos

hij staat op
in de koelte
van ontspoorde tijd



portret van leven

leeggestroomd in het koren
plet hij tussen duim en palet
het landschap tot portret

uit de voegen van zijn zwijgen
barst een bezweerd beeld
dat niemands bezit is

tussen de vegen
op het perkament
kruipt leven

zijn leven...



droomdrift

wolken verstenen
en breken
tot licht

vuur woekert
langs de plooien
van een brandbaar landschap

& rukt aan de boot
waarop hij schimmig
rondspookt

even werd zijn stem einderloos
door woorden
die haperend uit de aarde opboorden



ijle toppen

lang weerde hij andermans geuren
uit zijn kleurenpalet
lang werd hij door toorns bezworen

meester over ei-lege nesten
waande hij te kunnen leven van een gebergte
dwalend over mistige kimmen



niet niemand

iemand wandelt doorheen de vertrekken
plant elk woord
& legt in gebaren getuigenis af

van hoe stilte versneden wordt.
iemand morst lichaam.
via het open raam

dringen wachtenden zich op
& breken het beeld
waarin die iemand zichzelf streelt.

 

• Home
• Communicatie
• Columns
• Proza
• Poëzie
• Artwork
• Scriptwriting
• Reizen
• Exposities
• Theater
• Kortverhalen
• Blog
• Contact
• Interviews