De Poriomaan
is de spiegel van dit blad een plas
die drinken laat en dorst laaft
met letters,tekens,tekstuele bellen...
of komt deze pen te vertellen
over lucht die liegt en licht
dat dicht ?
ochtendazuur
het ontwaken:
een palet vol
concerto en gekakel
met binnen handbereik
het kille licht
van dageraad
onderhuids
ademt een trein
in de hals van het bos
hij staat op
in de koelte
van ontspoorde tijd
portret van leven
leeggestroomd in het koren
plet hij tussen duim en palet
het landschap tot portret
uit de voegen van zijn zwijgen
barst een bezweerd beeld
dat niemands bezit is
tussen de vegen
op het perkament
kruipt leven
zijn leven...
droomdrift
wolken verstenen
en breken
tot licht
vuur woekert
langs de plooien
van een brandbaar landschap
& rukt aan de boot
waarop hij schimmig
rondspookt
even werd zijn stem einderloos
door woorden
die haperend uit de aarde opboorden
ijle toppen
lang weerde hij andermans geuren
uit zijn kleurenpalet
lang werd hij door toorns bezworen
meester over ei-lege nesten
waande hij te kunnen leven van een gebergte
dwalend over mistige kimmen
niet niemand
iemand wandelt doorheen de vertrekken
plant elk woord
& legt in gebaren getuigenis af
van hoe stilte versneden wordt.
iemand morst lichaam.
via het open raam
dringen wachtenden zich op
& breken het beeld
waarin die iemand zichzelf streelt.
(c) 2010 - All rights reserved