You are here: >>> Columns
Big Redder is watching you
Big Redder is watching you!
De laatste romantische ingeving m.b.t. natuurbeleving wordt in een Orwelliaanse omkadering gegoten. Wie aan de Vlaamse zee in een onbewaakte zone zwemt, of wie nog in het water springt als het rode vlaggetje wappert, kan een boete tot 250 euro krijgen. Ook zo voor wie in de Ardeense bossen tegen zonsondergang op stap gaat, of wie de brede paden verlaat.
Natuurbeleving in Belgenland is stilletjesaan onmogelijk. Elke ruwheid, elke onvoorzienheid, elk gevaar dat eventueel zou schuil kunnen gaan in de ontmoeting met een koude onderstroom of een dol everzwijn, wordt bij wet verboden.
Massatoerisme en schapenmentaliteit zwaaien de scepter, komt dat zien van De Panne tot Koksijde, van Durbuy tot Arlon.
Dit is het gevolg van de dictatuur van de “verzekerde”. Men moet zich verzekeren tegen van alles en nog wat, ja men MOET dit doen. Verplicht solidair zijn, noemt men dat. Belachelijk en leugenachtig als argumentatie.
Men mag niet langer risico’s nemen aan de Belgische kust of in de Ardeense bossen.
Ik pleit daarentegen voor responsavilisering; een samentrekking van responsabilisering en civilisering. Wie de kans wil lopen te verzuipen, moet niet gestraft worden met een boete, maar moet zelf opdraaien voor de seaking helicopter die de drenkeling uit het water komt halen.
Wie sigaretten rookt, mag dat doen, maar moet zelf opdraaien voor de kosten van de mutualiteit: responsabilisering noemt zo iets. En dus ja, er wordt met twee maten en gewichten gedacht in Belgenland: kettingrokers krijgen alle medische kosten terugbetaald maar sportieve waaghalzen worden beboet.
Wat we nodig hebben is een Afrikanisering van onze mentaliteit. Durf eens iets anders doen dan de kuddegeest. Wanneer dat door wetgevers nu ook al bestraft wordt, is het wel duidelijk: aan de Belgische kust zien ze mij niet meer (eerlijkheidshalve voeg ik eraan toe dat ik er heel lang sowieso niet meer kwam, om reden van esthetische wansmaak).
Ik ga wel enkele tientallen kilometers westwaarts waar de duinen in overvloed zijn, of oostwaarts waar natuurgebieden de baas zijn.
Dat wat Vlamingen verwijten aan Walen, n.l. angst om ondernemend te zijn, zijn ze zelf tot in het dictatoriaal absurde toe.
Strijk op die rode vlag, dat ik plonzen kan!
Laat grommen Heer Everzwijn, dat ik je in de ogen zie.
Angsthazen en andere verzekerden tot ze zich arm polissen; onwetenden van de geneugten van berekende risico’s: jullie doen mij zeggen: Leve de Tsunami die Vlaanderen zal platwalsen. Ik zie het al voor me: de groene vlag en het stoeltje van de redders dobberend tussen de flatgebouwen en de lijken van brave toeristen; digitaal ingescand, hun e-card nog op zak, nadat ze de file naar de kust net verlaten hadden. Avontuur meneer, dat is vandaag de dag voor tv zitten en mee quizzen. Avontuur is zich afvragen of Clijsters nog pijn zal voelen aan haar pols. Dat andere Avontuur is voor de zotten; voor Vlamingen moet de zee de veiligheid van een zwembad bieden. Laat toch aanrukken, dat chloor! Schandelijk dat men het water nog niet ontzout heeft! Om maar te zwijgen van de wieren en de kwallen, meneer.
Als ik toch naar de kust zou gaan is het om in het water te schijten, binnen de bewaakte zones: Salmonella tegenover regelneukerij: het is verdomme ver gekomen.
