Poëzie

Letterseductie

Op welbespraakte wijze
Tongzoenen hun klinkers
& sluiten medeklinkers
Een amoureuze accolade.

Beelden boetserend
Versnijden ze tijd
Vermijden nijd
& slikken achterdocht weer in.

Tussen punt en pint
Plaatsen ze de komma
Die de vraag die niet gesteld werd
Van antwoord dient.

Kwintessens

Ik sta buiten mezelf
met de zekerheid van gister
En denk aan de vrouw die reeds op weg is
Op het pad dat reeds gelegd werd.

Ik sta buiten mezelf
En stap mijn ontwakend morgen in
Zoals de druif dartel rijpt,
Niet bewust van haar lot als droesem.

Ik ben handlanger van de woorden
Die vandaag nog ontstoken van begrip
Gedichten zullen vullen
Met de aai van gratie.

Straks stap ik weer mezelf in
En volg het spoor van de vrouw.
Zij bladert reeds
In mijn te schrijven bundel.

Ik leg me neer in de vouw van het blad
Waarop haar ogen rusten
En hijs me langs de woorden
In het diepst van haar gedachten.

Dagpluk

Landschapsnuiven.
Kan ik tot het einde der dagen.
Raamstaren.
Helpt tegen geestelijke bijziendheid.
Kennisplukken.
Doet je bladerend tijdreizen.
Zo’n dag dus.

Augustus

Verstop je dromen
In de plooien van de tijd,
Verberg je haasten
In het getik van seconden,
Plavei wat buiten de uren valt
Om er later op te kunnen dansen,
En vergeet de woorden niet
Want taal troeft tijd af.

Home

Wanneer nacht valt op het middaguur
Strelen sterren mijn gedachten.
Wanneer het zenit nader komt
Verschuift het nadar van begrenzing
Naar oneindig
En blijkt het nadir in de kelk vol.

Taal is het eindpunt waarin de werkelijkheid zich verslikt.

Ach, uit de schreeuw ontspruit de stilte.
Uit stilte borrelt de weeïge geboorte.
Sta mij toe te slapen als ik dans,
Te stappen als ik lig,
Te dromen als de zon op volle kracht schijnt.

Wanneer het rommelt in mijn geheugen
Houdt realiteit het voor bekeken
En bij het baren van gedachten word ik getuige,
Rechter en beschuldigde
Van mijn eigen bestaan.

Niet in de utopie wil ik wonen
Want haar afkooksel licht bij als nieuwe maan.
Niet in de waarheid wil ik koken
Want haar cuisson is altijd rauw.
Laat mij uit mijn verleden momenten deglaceren
En er nieuwe feiten mee marineren.

Wanneer de dag verduistert
Pluk ik letters in de schaduw van de tijd
En plant ze in de tuin van mijn bewustzijn.
Als farce leef ik.

Herfst

Wegdeemsteren
In de herfstgeeuw
van een geliefde.

Door een vochtig deken
Van lage wolkendruppels
Haar modderspoor traceren

En stap voor stap
De status quo van catharsis ervaren
Met zicht op zilveren grashalmen.

Lees de gedichten bij de schilderijen van Rudolf Boogerman

Dark Movement
Anoniem Station
Gehavend Antwerpen
Broken Love
Mijn weg (De Zenne)

(c) 2010 - All rights reserved

Print this page