De kadans van een heuvel
gevormd als ze zijn
door zon door regen
tronen zeven vruchtbare bogen
in tedere kleuren
die het geheugen
van water spreken
1.
een notelaar van glas
breekt de oase van gras.
doorheen nevels dampt dennestad,
als een streep lawaai
door wolken trekkend
schuil ik in mijn dromen.
2.
gezeten binnen de zone van fijnspar of taxus
ben ik een gelaat
met meerdere gedaanten.
stemmen en tranen heb ik verzameld,
ik wuif naar eigen schaduw
als ik praat met de wesp.
3.
aan mijn lippen
kleeft de hars
van verkapte sparren.
de geluiden buiten
vertellen niets
dat binnen niet hoorbaar is.
de dagen die gingen
vertrokken naar oorden
waar mogelijk ook ik aankom.
4.
een uil ontbijt
en legt de knoken van een rat
onder de boommat.
zwijgzaam breekt de braakbal
en wacht gedweeop de bioloog.
(c) 2010 - All rights reserved