Anoniem Station
Ik spreid mijn bed
in de schaduw van het smelten van de tijd.
In de stilte van spreeuwen, buizerds en kraaien
bewoon ik dit zinderende blauw.
De spoorbedding draagt de hemel
waarin ik vervel.
Het draven van de rails
doet de palen dansen.
Het gewelf knarst
wanneer uit de diepte de kloppende hoeven
Van het Ros het staal doen stollen.
Dit zijn middagen waarnaar ik bedel.
Snijd dan doorheen mijn zang vol eenzijnheid
en zinder als je me het nakijken geeft
jij flitsende slang, passant in onze tempel.
----------------------------------------------------
Schilderij: Rudolf Boogerman (Raboo) uit de Lost Corners-serie
(c) 2010 - All rights reserved